ایران طی چند سال گذشته رشد قابل توجهی در میزان و تعداد روش‌های تأمین مالی داشته است. اما تاکنون، تحقیقات قابل توجهی در مورد تفاوت‌های روش‌های مربوط به زنجیره تأمین مالی واحدهای فناور و دانش‌بنیان در اکوسیستم ایران انجام نشده است. در این راستا، تحقیق حاضر با هدف تدوین مدلی مطلوب از روش‌های تأمین مالی و اولویت‌بندی معیارهای آن در ایران به انجام رسیده است. روش پژوهش برحسب هدف کاربردی است و برحسب گردآوری اطلاعات آمیخته – اکتشافی است. در گام نخست در مصاحبه نیمه‌ساختاریافته با پارک‌های علم و فناوری، به منظور شناسایی ساختارهای موجود جهت جذب منابع مالی اقدام شده است و در گام بعدی با استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبی به اولویت بندی این روش‌ها اقدام شد. بدین منظور پرسشنامه‌ها میان کارآفرینان و صاحب‌نظران که در سال 1400 در حوزة تأمین مالی فعالیت داشته‌اند توزیع و داده‌های به‌دست آمده تحلیل و وزن هر یک از روش‌ها مشخص شد. نتایج این گزاره اصلی را پشتیبانی می‌کند که بین عوامل مرتبط با ابزارهای تأمین مالی، پول هوشمند و رشد و توسعه آتی بیشترین تاثیر را در تصمیم‌گیری دارند. همچنین تسهیلات با تعهد سخت و نرخ حمایتی و تسهیلات با تعهد آسان و نرخ بازار پول به عنوان اولویت اول و دوم منابع تأمین مالی استفاده می‌گردد، همچنین فروش سهام به سرمایه‌گذاران پایین‌ترین اولویت را برای تأمین مالی دارا می‌باشد.